آدمای پست
پست ترین انسان ها آدمایی هستند که،نبودمان را با خودمان را تمرین میکنند!!!
یعنی نقشه‌ی نبودمان را میکشند و کم کم آن را عملی میکنند،مثلا تعداد پیام ها و تماس هایشان را کم میکنند و زمان دیدار ها را هم همینطور،کمتر میگویند دوستانمان دارند و کمتر کنارمان ابراز خوشحالی میکنند،معمولا سرشان بطور ناگهانی شلوغ میشود و حتی وقت جواب دادن به ضروری ترین سوالهای مارا ندارند،در واقع اینها پست ترین‌اند و صد البته خودخواه تررررررین!
میخواهند خودشان آسیب نبینند و به اصطلاح خودشان کم کم مارا کنار بگذارند که جای خالیمان وسط زندگیشان چاله درست نکند،امّا ما که از همه بیخبریم هی تلاااااااش میکنیم و برای بهتر شدن اوضاع از خودمان سوال میکنیم که "چرا فلانی اینطوری شده؟؟؟"
چرا تماس نمیگیرد،چرا و چرا و چرا و صد چرای دیگر!!!!
و چرا آخر هم او میرود و ما میمانیم با این طرز تفکّر که:هرچه بیشتر خوبی کنی،طرف زودتر ولت میکنه میره . . .
پایان_حسین عسکریان
